Kaca:Geguritan Calonarang.pdf/89

Kaca puniki kavalidasi

karaming marorawa,

maka antiping go weci,

meh satuwuk,

maka isinikang kawah.


307. Sumawur sang yatiwara,

paran sih ujaran muni,

kedeh denira aminta,

riputusing sanghyang aji,

mah iki sastra aji,

terikona maka pamasuh,

sarageding sarira,

asuci laksana sari,

sida lebur,

saletuhaning pinangan.


308. Ni Rangda malih angucap,

niskarana sastra aji,

mung lebur letuhing pangan,

pintang kui ring sang mayati,

parek ning pati urip,

nir aksara tan patuduh,

sang dwija ngucap alon,

yan lena kahyunta rari,

pilih metu,

sadeh nika winulatan.


309. Pitowi sarwa berana,

wonten niya ring Lemah Tulis,

tan lan sirayi misesa,

apan ketamaning aji,

kinutang warah jati,

tan wenang sira sang wiku,

wineh akening murka,


tenggelam di kawah (di neraka),

menjadi kerak kawah,

barangkali terus-menerus,

menjadi isi kawah tersebut.


Berkatalah sang kepala pendeta,

apa yang kakanda ucapkan (terhadap) adinda,

karena adinda dengan sangat meminta,

yang sudah ditetapkan oleh sastra,

nah beginilah dikatakan dalam
sastra,

terikona sebagai alat pembersih,

dosa-dosa di badan,

suci dilaksanakan setiap hari,

bisa hancur (hilang),

segala dosa yang melekat.


Sang Rangda lagi berkata,

tidak ada manfaatnya belajar sastra,

yang bisa melenyapkan dosa,

yang hamba minta pada sang pendeta agung,

pertemuan mati dengan hidup,

tak tersurat dan tidak diwajibkan,

sang pendeta berkata lemah lembut,

yang lainnyalah dipikirkan adik,

pasti muncul,

sejauh-jauhnya dipandang (dibayang-
kan).


Biarpun segala harta benda,

yang ada di Lemah Tulis,

tidak lain (hanyalah) adinda yang
kuasa,

karena keutamaan sastra,

mengikuti nasihat pasti,

tidak patut beliau sang biksu,

memberikan kepada penjahat,