Kaca:Geguritan Rusak Sasak.pdf/142

Kaca puniki kavalidasi

miwah soroh kapingit,

tangise umung mangelur,

masawang munyin ombak,

panedeng angine aris,

tuara sewos mangdadi
paraning semang.


453. Anak Agung Ketut
Karang,

sang lina moksa ring jurit,

reh mandadi sekar panon,

samalih punika wiakti,

wirya potraka ugi,

putunda dewata sampun,

ngawanin kanin rahat,

prakosa mangadu jurit,

duk kajaya,

desane ring Pagesangan.


454. Sang kalih maka karanan,

tangise tuara maganti,

jeroning pura mangkin iyong,

laling raga nandang kingking,

wiakti rahina wengi,

lupteng boga tan paturu,

mangdadi kayun manah,

napi puharannya mangkin,

reh tan urung,

Cakrane pacang karegah.


455. Ne benjang malih carita,

suradadu manibenin,


dan putri-putri yang dipingit,

semua bertangisan
sejadi-jadinya,

bagaikan deburannya ombak,

di waktu angin berembus
kencang,

tidak ada lain yang
menyebabkan kesedihan itu.


Yaitu Anak Agung Ketut
Karang,

yang gugur dalam
pertempuran,

karena beliau sangat dibayang,

dan lagi pula,

beliau itu putra mahkota,

cucu daripada raja yang
sudah mangkat,

mengalami kehancuran,

dengan perkasa maju ke
medan perang,

waktu dimenangkan,

di desa Pagesangan.


Beliau berdua itulah yang
menyebabkan,

tangis di istana tiada
putusnya,

di istana sangat berduka,

lupa diri menanggung
kesedihan,

siang dan malam,

lupa makan dan lupa tidur,

menjadi pemikiran semua,

apa akan jadinya sekarang,

karena tidak bisa dihindari,

Cakra akan diserbu.


Keesokan harinya
diceritakan,