rauh nangkil ida,
pranamya atur becik,
ratu geng rena,
atur titiang puniki.
214. Titiang saksat trena aking
kapanasan ,
cokor idewa kadi,
merta sabeh kapat,
ngurip i kayu ragas,
boya iwang kadi m angkin,
i satru bebas,
kawon boya ngudih.
215. Anak Agung saure dumadak
sida,
wenten suecan hyang Widi,
jejer ngamanggehang,
linggih ida i bapa,
jaya ring satru wiakti ,
antuk kagengan ,
kertine manglimbahin.
216. Tan carita sasolahe ring
nagara,
sampun ka tur wiakti ,
ring palinggih ida,
Anake Agung Ngurah,
anak dane saking Bali ,
rauh ring Cakra,
lin tang enake kingin.
217. Raris ida maputusan ka
nagara,
mangda anakda gelis,
rauh mangamelang,
ring Sukarara desa,
jadman ipun lintang bakti ,
sangat hormat,
menyembah ,
"Paduka mohon maafkan ,
sembah hamba ini.
Hamba bagaikan daun kering
kepanasan ,
paduka seperti air penghidupan
hujan di buulan keempat ,
yang menghidupkan,
pohon kayu yang hampir mati,
keadaan seperti sekaran,
musuh bebas,
kalah dengan tidak melawan.
Anak Agung berkata
mudah-mudahan berhasil,
ada rahmat dari Sang Hyang
Widi,
dapat mempertahankan,
kedudukan ayah,
dan menang terhadap musuh,
karena kebesaran jasa beliau
yang menyebabkan.
Tidak diceritakan tingkah
laku orang-orang di kerajaan,
sudah disampaikan,
ke hadapan beliau,
Anak Agung Ngurah,
putra beliau dari Bali,
sudah sampai di Cakra,
raja sangat senang.
Lalu beliau mengutus orang
ke istana ,
supaya anakda segera,
da tang memegang dae rah
Sukarara.
orang-orang desa di sana
71