Kaca:Geguritan Sewagati.pdf/57

Kaca puniki kavalidasi

yen sih enu,

di telagane tan pakarya.


156. Yan bungaang anak melah,

dikupinge dahat becik,

ditu wenten kalangenia,

yan angdeang titiang sari,

bungan tunjunge ange rawit,

mara kembang laut ulung,

kumbange sepanan ngaras,

tuara ko gawen ia becik,

yen sih sampun,

kumbange polih angaras.


157. Inggih wenten kabecikan,

yen iratu ngelinggihin,

pinunas titiang dewa,

ica mirah nyambeganin,

luir pitra ring ngaweci,

kasasar ring kawah agung,

yan tan idewa ngalukat,

tan mati ring bacin,

duh sang ayu,

durusang ican idewa.


158. Caciren I Ratnasemara,

neher winaca ring hati,

Ni Ketut nganengneng bengong,

semu kangen lawut ngeling,

ngincepang munyin tulis,

tuhu mangolacang kayun,

Sang Bimaniu kacarita,

memerih Sang Diah Ksitisundari,

tusta lampus,


jika masih,

di telaga tidak ada pekerjaan.


Jika disuntingkan sangat indah,

di telinga sangat baik,

saat itu menimbulkan kesenangan,

jika saya umpamakan sari,

bunga teratai yang mekar,

baru mekar lalu gugur,

si kumbang terlambat mengisap,

tidaklah akan lebih baik,

jika sudah,

si kumbang dapat mengisap.


Ya ada kebaikan,

jika adinda memenuhi,

permohonan saya,

sukalah dinda menolong,

bagaikan roh dalam penderitaan,

kesasar dalam kawah besar,

jika tidak adinda yang mengeruwat,

tidak mati dalam kotoran,

oh adinda,

lanjutkanlah kasih adinda".


Bertanda tangan I Ratnasemara,

lalu dibaca dalam hati,

Ni Ketut memandang termenung,

berwajah sedih lalu menangis,

meresapkan isi surat,

sungguh menyedihkan hati,

Sang Bimaniu diungkap,

mencari Diah Ksitisundari,

rela mati,


56