jukut bayem masayur bening ajembung saking sedukne. Saget agerung montore teka. Gusti Ngurah tuun uli montore lantas maekin okanne.
"Eh he he he Nantha, mara matangi napi dereng maan bubuk?
Ampun maem?" Pepasihne saha nyakup-nyakupang tanganne di arepan
okanne ane ngrejat mireng ajinne.
"Nggih, sami wau pada matangi. Ibu nika kari ngajengang,"
pasautne Meina alon. Gusti Ngurah ka kamar ngejang tasne saha
magenti pakean lantas pesu maekin rabinne.
"Ngujang mara madaar Bu, kaden ne suba jam tengah telu?" Patakon rabinne.
"Aaah tunian wenten tamiu, tiang lebihan naar jaja. Buina Tuagung
ane antiang ngajeng telaat rauh. Napi sampun ngajeng di kantor? Utawi
tamiune teken nasabahe?"
"Kadung torne mreksa pinjaman. Jam satu singgah di rumah
makan be bakaran. Ada pesan karper, sate gurami, pecel lele. Basange
dadi seduk. Nyud makelo sing taen naar pesan karper cara dugase di
Cakranegara," pasaurne Gusti Ngurah nerangang.
"Beh, kaden ragane dogen nyud? Tiang masih meled, nanging
di pasar ten wenten anak ngadep be karper utawi be bacakan lenan.
Malah deriki liunan wenten be pasih."
"Nah, sedeng melaha ja tiang meli busan be karper patpat. Ento
di montore enu idup mawadah ember. Lebengin ane paling gede malu
aukud, sisanne depin lebin malu di telagane. Tiang nyud pesan naar
pesan karper pegaen dendane pedidi." Kenten Gusti Ngurah saha
nunden David ngaba karpere kapaon aukud, ane tatelu kalebin di
telagane.
"Niki Bu, sampun ane paling gedena, cukup anggon awai," raosne
233