20
punaan mamunyi rupa,
sareng sedih,
segu-segu tan rerenan.
35 . Tan kocap rhalih I Gerantang,
I Cupak mangkin wiwitin,
sarauh saking mabongbong,
mataken ring rammanipun,
nakenang indik I Gerantang,
lintang sedih,
"Meme dija I Gerantang?",
36. Meme Bapanya nyaritanyang,
sampun katundung katigtig,
tan pasaut ipun I Cupak,
babar ngeling segu-segu,
"Uduh ne mangkin kenkenang,
dija alih,
adin titaange I Gerangtang.
37. Ipun tan madurwe iwang,
Meme Bapa tan ngayunin,
dados ngega atur titiang",
reramannya dasan limuh,
"Kenkenang madaya,
kadung pelih",
I Cupak malih mangucap.
burung punaan bersuara,
agaknya turut bersedih,
sedu sedan tak hentinya.
Sampai di sini I Gerantang tak diceritakan lagi,
sekarang kembali I Cupak diceritakan,
sedatang dari mengadu ayan
bertanya kepada orang tuanya,
menanyakan_ perihal I Gerantang,
dengan sangat sedih,
"lbu, I Gerantang ke mana?".
lbu Bapanya menceritakan,
sudah diusir dan diajar,
tidak menyahut I Cupak,
namun menangis menjadi-jadi,
"Aduh, bagaimana sekarang,
ke mana dicari,
Adikku Si Gerantang.
Dia tak punya kesalahan,
Ayah dan lbu tak berpikir,
mengapa percaya omonganku",
orang tuanya hampir pingsan,
"Bagaimana akal sekarang,
telanjur sudah salah",
I Cupak lagi berkata.