107
nawi sang madue umah karauhan tamiu, nene durung ca luh mrika, dening basonge sami manjarag. Tan ugi an-tuk I Made mandangin indike 'nyepi' daweg punika, I Dayu jag meneng kewanten. Ipun ngindarang murnaang - duhkitanida, pepeson rawesnya sada guyu.
"Mangkin Ida kantun eling ring tutur, ring gegu-ritan, benjang pungkur............ yan............."
"...Yan kenken, De?" sapunika Ida megat rawes - nya.
I Made 'nyepi' telas dayannya, tan medal rawes-nya malih.
"Oo, yan Yang dadi kutun paon? Saja, yan suba da di kutun paon sela sing bakala matutur-tuturan, ma-geguritan, tungkul nangal sepit dogen bakal."
"....Ten..Tu! Ida tan dados kutun paon, ten paon, ten..........."
"Men... apa, De?"
"Pawaregan, Tu."
"Patelanan I Made ngonek kecak kruna punika. Pa-wa-re-gan!"
"Sangkal pawaregan, De?" I Dayu maha mangkin, tur jejep Ida ring pakayunan, "Dong tawanga i dewek suba kadrue baana teken beli Ngurah."
I Made bengong tan pasaur.
"Sangkal sing paon, De?"
"Suba ja mas ategen, Tu. Ratih sanding Smara. Ma-nis pada gula. Ane lanang pambugbugan baguse, ane istri samuscayaning ayune............."
